Wydawca treści
Europejska Sieć Ekologiczna Natura 2000
Krzewiny fot. archiwum Nadleśnictwa Osie
Dolina rzeki Wdy fot. K. Bocian
Europejska Sieć Ekologiczna Natura 2000 jest kompleksowym projektem ekologicznym, który poprzez określenie gatunków roślin i zwierząt oraz siedlisk przyrodniczych, wymagających specjalnej troski, a także monitorowanie powziętych działań ochronnych, ma zapewnić ekosystemom trwałą ich egzystencję. Tworzenie takiej sieci należy do obowiązków...
Sieć Natura 2000
Polska, stając się członkiem Unii Europejskiej została zobowiązana do przestrzegania unijnych dyrektyw w zakresie ochrony przyrody. Najważniejsze z nich to uchwalona w 1979 roku Dyrektywa „Ptasia" oraz Dyrektywa „Siedliskowa" z 1992 roku. Załącznikami do tych dyrektyw są listy rzadkich gatunków dziko występujących ptaków oraz siedlisk przyrodniczych podlegających ochronie. Po przeprowadzeniu specjalistycznych inwentaryzacji, na obszary, które stanowią istotną ostoję ptactwa lub obejmują fragmenty cennych siedlisk, wprowadza się ochronę w ramach sieci Natura 2000. Obszary dotyczące ptaków noszą nazwę Obszarów Specjalnej Ochrony – kod PLB, natomiast dotyczące siedlisk nazywane są Specjalnymi Obszarami Ochrony – kod PLH.
Europejska Sieć Ekologiczna Natura 2000 jest kompleksowym projektem ekologicznym, który poprzez określenie gatunków roślin i zwierząt oraz siedlisk przyrodniczych, wymagających specjalnej troski, a także monitorowanie powziętych działań ochronnych, ma zapewnić ekosystemom trwałą ich egzystencję. Tworzenie takiej sieci należy do obowiązków każdego kraju członkowskiego Unii Europejskiej. Zgodnie z ideą Natury 2000, ochronie podlegają zarówno gatunki i siedliska, które są już rzadkie, jak i te, które są najbardziej reprezentatywne dla danego regionu.
Prace nad projektem sieci Natura 2000 rozpoczęto w Polsce na początku 2000 roku. Narodowa Fundacja Ochrony Środowiska opracowała wówczas wstępną koncepcję wyboru obszarów, które podlegałyby tej formie ochrony. Wzięto pod uwagę przede wszystkim wcześniej istniejące terny chronione. Zgodnie z usawą o ochronie przyrody, projekty planów dla obszarów Natura 2000 sporządzają podmioty sprawujące nadzór nad danym terenem w 5 lat od daty wyznaczenia takiego obszaru. Nadleśniczy, który zgodnie z ustawą o ochronie przyrody ma samodzielnie wykonywać zadania ochronne na obszarze Natura 2000, powinien otrzymać bardzo precyzyjną informację co, gdzie i w jaki sposób należy chronić.
Na obszarach Natura 2000 nie podlega ograniczeniu zarówno gospodarka rolna, leśna, jak i rybacka, jeśli nie odbija się to negatywnie na przedmiocie ochrony.
Projekt sieci Natura 2000 obejmuje 22 parki narodowe, 72 parki krajobrazowe w całości lub przeważającej ich części, fragmenty kolejnych 15 parków krajobrazowych oraz 526 spośród 1289 rezerwatów przyrody, co stanowi ponad 40% całej projektowanej sieci.
Obszary NATURA 2000 zostały określone w art. 25 ustawy o ochronie przyrody z dnia 16 kwietnia 2004 roku, który brzmi:
1. Sieć obszarów Natura2000 obejmuje:
1) obszary specjalnej ochrony ptaków;
2) specjalne obszary ochrony siedlisk.
2. Obszar Natura 2000 może obejmować część lub całość obszarów i obiektów objętych formami ochrony przyrody, o których mowa w art. 6 ust 1 pkt 1-4 i 6-9.
Praktycznie oznacza to ochronę różnorodności biologicznej na podstawie Dyrektywy Ptasiej i Siedliskowej i zastosowanie w gospodarce leśnej pewnych ograniczeń z tym związanych.
16 maja 2005r. ukazało się rozporządzenie ministra środowiska określające typy siedlisk przyrodniczych oraz gatunki roślin i zwierząt wymagających ochrony w formie obszarów Natura 2000.
Polska jako członek Wspólnoty Europejskiej wdraża do praktyki akty wspólnotowe w zakresie ochrony przyrody m. in. tzw. Dyrektywę Siedliskową w sprawie ochrony siedlisk naturalnych oraz dzikiej fauny i flory oraz tzw. Dyrektywę Ptasią o ochronie dziko żyjących ptaków typując tzw. Specjalne Obszary Chronione (SOC) i Obszary Specjalnej Ochrony (OSO), które tworzyć będą europejską sieć ekologiczną NATURA 2000. Jego celem jest stworzenie banku danych i systemu obiegu informacji, będących narzędziem wspólnej polityki gospodarowania zasobami przyrody w krajach europejskich.
Po przeprowadzeniu specjalistycznych inwentaryzacji, na terenie Nadleśnictwa Osie wytypowano trzy obszary Natura 2000.
Obszar Specjalnej Ochrony Ptaków „Bory Tucholskie" PLB220009 – obejmuje swym zasięgiem 322 535,90 hektarów, z czego w Nadleśnictwie Osie 13 469,54. Na obszarze tym, zainwentaryzowano 107 gatunków ptaków gniazdujących, w tym co najmniej 28 gatunków ptaków z Załącznika I Dyrektywy Ptasiej i 6 gatunków z Polskiej Czerwonej Księgi Zwierząt (PCK).
W okresie lęgowym obszar ten zasiedla co najmniej 1% populacji krajowej następujących gatunków ptaków: bielik (PCK), kania czarna (PCK), kania ruda (PCK), podgorzałka (PCK), puchacz (PCK), rybitwa czarna, rybitwa rzeczna, zimorodek, żuraw, gągoł, nurogęś, tracz długodzioby (PCK) oraz licznie występujący błotniak stawowy.
W okresie wędrówek występuje co najmniej 1% populacji szlaku wędrówkowego łabędzia krzykliwego (do 400 osobników) i żurawia (do 1800 osobników na noclegowisku). Utworzenie ptasiego Obszau Natura 2000 "Bory Tucholskie" sprawiła różnorodność ptactwa.
Specjalny Obszar Ochrony Siedlisk „Sandr Wdy" PLH 040017 – obejmuje swym zasięgiem 6320,75 hektarów, z czego w Nadleśnictwie Osie 2434,35 ha. Jest to jeden z najcenniejszych przyrodniczo fragmentów Borów Tucholskich - dolina i sandr Wdy. Obszar położony na równinie sandrowej, w którą głęboko wcina się Wda i jej dopływy, w rynnach polodowcowych i zagłębieniach wytopiskowych położone są rozmaite cenne ekosystemy wodne i bagienne. Obszar obejmuje rdzeniowe części Wdeckiego PK i jest reprezentatywny dla przyrody Borów Tucholskich.
W drzewostanach dominuje sosna, ale na szczególną uwagę twórców obszaru zasłużył położony w naszym nadleśnictwie Rezerwat „Brzęki" reprezentujący siedliska grądowe. Wśród chronionych zwierząt w Nadleśnictwie Osie spotykamy zarówno te duże, jak na przykład kania czy łoś, jak i te najmniejsze - motyle lub ważki.
Specjalny Obszar Ochrony Siedlisk „Krzewiny" PLH 040022 – obejmuje swym zasięgiem 498,98 hektarów, z czego w Nadleśnictwie Osie 212,99 ha. Obszar obejmuje trzy cenne obiekty torfowiskowe na wschodnim skraju Borów Tucholskich. Są to:
- rozległe torfowisko przy osadzie leśnej Krzewiny (użytek ekologiczny), torfowisko przejściowe miejscami z elementami torfowiska wysokiego, miejsce wykorzystywane przez naukowców jako przykład geologii torfowisk,
- jezioro Rumacz i zarastające je torfowisko z borem bagiennym (bór bagienny chroniony w Rezerwacie Kuźnica),
- eutroficzne jezioro Udzierz – poza granicami Nadleśnictwa Osie.
Obiekt stanowi cenne skupienie obiektów torfowiskowych, wypełniające lukę geograficzną w ujęciu torfowiskowych siedlisk przyrodniczych.
Więcej informacji o obszarach Natura 2000 można znaleźć na stronach internetowych:
http://natura2000.mos.gov.pl/natura2000/index.php
Tekst: Robert Wojnerowicz
Dawid Warzyński
Najnowsze aktualności
Łatwiej zanocujesz na dziko w Lasach Państwowych
Łatwiej zanocujesz na dziko w Lasach Państwowych
Plakat - zanocuj w lesie
Jak zachować się podczas burzy w lesie.jpg
Wycieczka do lasu - plakat
Lasy Państwowe wyznaczą w każdym z 429 nadleśnictw specjalne obszary leśne, gdzie miłośnicy nocowania w lesie będą mogli uprawiać swoje hobby bez obaw o naruszenie ustawy o lasach. To efekt pilotażu, który odbywał się przez ostatni rok.
Jego rezultaty okazały się przełomowe, dlatego leśnicy postanowili, że obszarów do nocowania na dziko w lesie będzie jeszcze więcej i zostaną wprowadzone na stałe. Nowe miejsca będą do dyspozycji odwiedzających od 1 maja tego roku.Więcej szczegółów znajduje się pod linkiem: http://www.lasy.gov.pl/pl/turystyka/program-zanocuj-w-lesie
Leśnicy będą dążyć do tego, aby w każdym nadleśnictwie teren, gdzie można zanocować na dziko liczył ok. 1500 ha.
Poza nowymi obszarami w ramach programu zostało również utrzymanych 46 dotychczasowych obszarów pilotażowych o powierzchni ponad 65 tys ha. Stare, funkcjonujące w okresie pilotażu obszary od tych nowo utworzonych będzie wyróżniała jedna rzecz, będzie można na ich terenie używać kuchenek gazowych.
- Na całej powierzchni tych obszarów chętni do nocowania w lesie będą mogli to robić zgodnie z ustalonym regulaminem – wyjaśnia Andrzej Konieczny, dyrektor generalny Lasów Państwowych, który w lutym wydał stosowną decyzję.
Najważniejszą zmianą w regulaminie, w stosunku do pilotażu jest zapis dotyczący noclegu. W jednym miejscu może teraz nocować maksymalnie dziewięć osób, przez nie dłużej niż dwie noce z rzędu. W tym przypadku zgłoszenie nie jest wymagane. Z kolei nocleg powyżej dziewięciu osób i/lub dwie noce należy zgłosić mailowo na adres danego nadleśnictwa, nie później niż dwa dni robocze przed planowanym noclegiem. Zgłoszenie wymaga potwierdzenia mailowego nadleśnictwa, które jest formalnym wyrażeniem zgody na pobyt. Biwakujący będą musieli potem przywrócić miejsce do stanu wyjściowego, przede wszystkim posprzątać po sobie – zgodnie z zasadą leave no trace (z ang. nie zostawiaj po sobie śladów).Osób chętnych do nocowania na dziko w lesie stale przybywa. Szacuje się, że sama społeczność związana z bushcraftem i survivalem, czyli nietypowymi formami aktywności terenowej, nastawionymi na bliski kontakt z naturą, minimalizm, samowystarczalność i długie przebywanie w lesie, liczy w Polsce ponad 40 tys. osób i szybko rośnie. Do tego dochodzą ci, którzy po prostu chcą przenocować w lesie. Zwłaszcza w okresie pandemii, gdy chętnych na spędzanie urlopu w Polsce lawinowo przybyło.
- Wychodząc naprzeciw szerokiemu zainteresowaniu bushcraftem i survivalem, udostępniamy obszary leśne pod te formy aktywności. To doskonała okazja do głębokiego kontaktu ze środowiskiem naturalnym, możliwość obserwacji przyrody i ucieczki od wielkomiejskiego szumu - powiedział pełnomocnik rządu ds. leśnictwa i łowiectwa Edward Siarka.
- Uważamy, że decyzja o kontynuacji i rozszerzeniu projektu jest wspólnym sukcesem środowisk osób związanych z surwiwalem/bushcraftem oraz samych leśników. Jest również doskonałą informacją dla wszystkich miłośników lasu. Mamy nadzieję, że rozwój projektu przyczyni się do upowszechniania idei etyki outdoorowej, stanowiącej dotychczasowy fundament funkcjonowania obszarów pilotażowych. Jesteśmy przekonani, że postępowanie zgodne z siedmioma zasadami Leave No Trace, na stałe wpisze się w leśny savoir-vivre świadomych i odpowiedzialnych użytkowników lasu– mówi Przemysław Płoskonka, rzecznik Stowarzyszenia Polska Szkoła Surwiwalu
Mimo to idea „włóczenia się w dziczy” stanowiła wyzwanie dla Lasów Państwowych jako zarządcy większości terenów leśnych w kraju. Dla przykładu, ustawa o lasach z 1991 r. w art. 30 zabrania biwakowania poza miejscami wyznaczonymi przez właściciela lasu lub nadleśniczego. Dlatego Lasy Państwowe w 2019 r. wspólnie ze środowiskami bushcraftowców i surwiwalowców wypracowały nowatorskie rozwiązanie, które polegało na wyznaczeniu pilotażowych obszarów obejmujących ponad 65 tys. ha lasów.
Leśnicy skorzystali w tym wypadku z opinii prawnej, według której skoro ustawodawca nie określa dokładnie sposobu wyznaczenia przez nadleśniczego miejsc biwakowania, to można wskazać nie tylko konkretne, punktowe miejsce, ale również cały duży teren o precyzyjnie określonych granicach.
W trakcie trwania pilotażu obszarów wyznaczonych dla miłośników nocowania w lesie prowadzone były badania ankietowe zarówno wśród użytkowników, jak i zarządców terenu. Doświadczenia, refleksje, wnioski zarówno leśników jak i przedstawicieli organizacji bushcraftowych i surwiwalowych pokazały, że potrzebna jest kontynuacja tej formy udostępniania lasu, ale na nieco zmienionych warunkach.
- Chcieliśmy też choćby poprzez nazwę programu pokazać, że dłuższe przebywanie w lesie wraz z nocowaniem to pomysł na spędzenie czasu na łonie natury skierowany do wszystkich zainteresowanych nie tylko bushcrafterów i surwiwalowców. Myślę, że zainteresujemy tą propozycją spędzenia czasu/wakacji/weekendu, wszystkich którzy chcą zasmakować bliskiego kontaktu z lasem, osób które być może nigdy wcześniej nie nocowały „na dziko” w lesie, bez udogodnień. Jest to program dla osób odpowiedzialnych, ale lubiących dreszczyk emocji, dobrze przygotowanych do warunków terenowych – mówi Andrzej Konieczny dyrektor generalny Lasów Państwowych.
