Asset Publisher
Położenie
Siedziba Nadleśnictwa Osie (obręby: Osie, Warlubie) znajduje się w Osiu przy ulicy Rynek 11 (oddział 246 b w obrębie Osie).
Nadleśnictwo Osie z obecnym stanem posiadania powstało dnia 1 stycznia 2007r. na podstawie Zarządzenia nr 20 Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych z dnia 30 maja 2006r. w sprawie wprowadzenia zmian w powierzchni nadleśnictw: Dąbrowa i Osie, utworzenia nowego Nadleśnictwa Osie oraz określenia zasięgu terytorialnego nadleśnictw w Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Toruniu.
Ponadto Zarządzeniem nr 25 Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych z dnia 12 czerwca 2006r. (Zn. spr.: OR-0150-3/2006) zmieniono podstawę prawną Zarządzenia nr 20 Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych z dnia 30 maja 2006r. (Zn. spr.: OR-0150-1/2006).
Zasięg terytorialny nadleśnictwa z podziałem na leśnictwa przedstawia się następująco:
Podział na obręby przedstawia sie następująco:
Województwo kujawsko-pomorskie
Obręb Osie:
Powiat świecki
Gmina Jeżewo: Buczek, Krąplewice (część), Skrzynki (część).
Gmina Osie: Brzeziny, Jaszcz (część), Miedzno (część), Osie, Radańska,
Stara Rzeka (część), Wałkowiska.
Gmina Warlubie: Lipinki (część).
Obręb Warlubie:
Powiat świecki
Gmina Nowe: Miasto Nowe, Gajewo Zabudowania, Głodowo, Kończyce,
Kozielec (część), Mały Komórsk, Mątawy, Milewko, Morgi,
Osiny, Pastwiska i Piaski, Rychława, Tryl, Twarda Góra,
Zdrojewo.
Gmina Warlubie: Bąkowo (część), Komórsk, Kurzejewo, Lipinki (część),
Płochocin, Płochocinek, Warlubie, Wielki Komórsk
Lasy nie stanowiące własności Skarbu Państwa położone są przede wszystkim w pobliżu kompleksów leśnych nadleśnictwa.
Na podstawie porozumień między starostą powiatu świeckiego i nadleśniczym Nadleśnictwa Osie, nadleśniczy sprawować będzie nadzór nad lasami nie stanowiącymi własności Skarbu Państwa na powierzchni ok. 916,00 ha (od dnia 1 stycznia 2007r.).
Dla sprawowania bezpośredniego nadzoru nad gospodarką leśną w lasach niepaństwowych, nadleśnictwo zatrudnia specjalistę Służby Leśnej d/s. lasów niepaństwowych.
Powierzchnia lasów nadzorowanych:
- powiat świecki (gmina Nowe - część) - ok. 283,00 ha
- powiat świecki (gmina Osie - część) - ok. 291,00 ha
- powiat świecki (gmina Warlubie) - ok. 342,00 ha
Nadleśnictwo Osie położone jest w północnej części województwa kujawsko-pomorskiego, na terenie Borów Tucholskich i Wysoczyzny Świeckiej.
Siedziba mieści się w miejscowości Osie na trasie Świecie-Czersk, w odległości ok. 25 km od Świecia. Atrakcyjne położenie, z dala od wielkich aglomeracji miejskich, rozwinięta sieć drogowa i kolejowa, dostępna baza noclegowa, gastronomiczna i sportowo-rekreacyjna sprawia, że znajdą tu Państwo doskonałe warunki do uprawiania turystyki i wypoczynku.
Bory Tucholskie, w których leży nasze nadleśnictwo, to szczególny i zarazem jeden z największych kompleksów leśnych w Polsce. Każdy znajdzie tu coś dla siebie - bardzo czyste środowisko, walory turystyczne, możliwości rekreacji i sportu. Sama miejscowość Osie to doskonałe miejsce wypadowe do zwiedzania regionu.
Według regionalizacji przyrodniczo - leśnej lasy Nadleśnictwa Osie położone są w całości w III Krainie Wielkopolsko-Pomorskiej dzielnicy: Bory Tucholskie.
Nadleśnictwo Osie leży we wschodniej części kompleksu leśnego Borów Tucholskich, przeciętego meandrami rzeki Wdy. Jest to największy w Polsce zwarty kompleks leśny.
Część obszaru leży w dorzeczu Wdy i jej dopływów - Sobińskiej Strugi, wchodząc w skład jednostki wyższego rzędu - Pojezierza Południowo-Pomorskiego.
Przez nadleśnictwo przebiegają lokalne trasy drogowe ze Świecia do Skórcza i Starogardu oraz z Warlubia do Tucholi i Czerska, jak również linia kolejowa Laskowice - Czersk. Przy linii kolejowej leżą Osie, Tleń, Łążek oraz przystanek Kwiatki. Dojazd PKP do Laskowic umożliwia wyjazd w kierunku Bydgoszczy, Gdańska, Grudziądza i Chojnic, a do Czerska wyjazd na Chojnice, Skórcz, Starogard i Tczew.
Tekst: Robert Wojnerowicz
Asset Publisher
Wąwóz Wyrwa
Wąwóz Wyrwa
Powołano kolejny rezerwat przyrody z okazji 100-lecia Lasów Państwowych.
Ochrona polskiej przyrody ma bardzo duże znaczenie podczas planowania i prowadzenia racjonalnej oraz trwale zrównoważonej gospodarki leśnej. Na terenach leśnych zarządzanych przez Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe przyroda chroniona jest na wiele sposobów, m in. poprzez wnioskowanie o ustanowienie rezerwatów. Wypracowany przez dziesięciolecia model prowadzenia gospodarki leśnej opartej na zasadzie powszechnej ochronności lasów, zachowania ich trwałości oraz ciągłości, a także zrównoważonego wykorzystania wszystkich jego funkcji może stanowić doskonały przykład współżycia człowieka z przyrodą.
Mając na względzie dobro naszej rodzimej przyrody kolejne pokolenia leśników chroniły i chronią miejsca o szczególnych walorach przyrodniczych m. in. poprzez zaniechanie prowadzenia w nich gospodarki leśnej, inicjowanie ustanawiania rezerwatów i pomników przyrody, stref ochronnych dla rzadkich siedlisk flory i fauny czy użytków ekologicznych.
W ramach wieloletniej współpracy Nadleśnictwa Dąbrowa z Zespołem Parków Krajobrazowych nad Dolną Wisłą podjęto działania w zakresie objęcia ochroną rezerwatową cennego obszaru ukształtowanego m. in. przez meandrującą rzekę Wyrwę. Po przeszło półtorarocznych staraniach z dniem 20 grudnia 2024 roku ustanowiono na mocy zarządzenia Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Bydgoszczy (Dz. Urz. Woj. Kuj.-Pom. z 2024 r. poz. 7535) rezerwat przyrody pod nazwą „Wąwóz Wyrwa”. Rezerwat o powierzchni 48,80 ha znajdujący się w leśnictwie Bedlenki (oddziały: 336, 337, 338), położony jest na terenie gmin Drzycim i Świecie, w powiecie świeckim, w województwie kujawsko – pomorskim, nieopodal takich miejscowości jak Wyrwa, Polski Konopat czy Mały Dólsk.
Nazwa rezerwatu wywodzi się od przepływającej przez ten teren rzeki Wyrwa, a także od charakterystycznego ukształtowania terenu, poprzecinanego licznymi stromymi wąwozami. Istotą rezerwatu jest zachowanie grądu zboczowego porastającego stoki doliny rzeki Wyrwy, z jej strefą zboczową, dnem i samą rzeką.
W wyniku zaniechania prowadzenia gospodarki leśnej na przestrzeni kilkudziesięciu lat doszło do procesu naturalnego starzenia się i odnowienia drzewostanu oraz akumulacji martwego drewna.
Strome zbocza głęboko wcinające się w Wysoczyznę Świecką Parowu Konopackiego porastają lasy grądowe, głównie z udziałem około 125-letnich grabów, z domieszką lipy drobnolistnej i dębu szypułkowego w wieku około 140 lat. U podnóża parowu, na niewielkiej powierzchni znajduje się łęg jesionowo - olszowy porośnięty głównie olszą czarną z niewielką domieszką jesionu wyniosłego.
W skład bardzo bujnego runa wchodzą takie gatunki roślin zielnych, jak: zawilec gajowy, zawilec żółty, gwiazdnica wielokwiatowa, łuskiewnik różowy, przylaszczka pospolita, śnieżyczka przebiśnieg, złoć żółta, miodunka ćma, kokorycz pusta, kokorycz wielokwiatowa, jaskier kosmaty, jaskier rozłogowy, kopytnik pospolity, groszek wiosenny. Wśród gatunków objętych ochroną gatunkową należy wymienić licznie występujące stanowiska z lilią złotogłów, wawrzynkiem wilczełyko czy kwitnącym bluszczem pospolitym.
Na terenie rezerwatu znajdują się liczne chronione gatunki przedstawicieli fauny, w tym entomofauny. Ponadto sama rzeka stanowi istotne siedlisko chronionych ryb.
W celu zmniejszenia negatywnego oddziaływania rolnictwa na chroniony obszar, ustanowiono na granicy leśno-polnej rezerwatu otulinę o powierzchni 220,60 ha. Działanie to ma na celu zmniejszenie negatywnego oddziaływania na siedlisko leśne w wyniku spływania nawozów i pestycydów z okolicznych pól. Ponadto dużym zagrożeniem dla prawidłowego rozwoju flory i fauny runa leśnego są bezprawne wjazdy użytkowników quadów i motorów crossowych na teren rezerwatu.
