Asset Publisher
Leśny Kompleks Promocyjny Bory Tucholskie
Leśne Kompleksy promocyjne są to funkcjonalne obszary leśne o znaczeniu ekologicznym, edukacyjnym i społecznym. Obejmują jedno lub kilka nadleśnictw Lasów Państwowych, chociaż na wniosek właścicieli w skład LKP mogą być zaliczane również lasy własności prywatnej.
LKP powołuje Dyrektor Generalny Lasów Państwowych w drodze zarządzenia. Od 1994 roku powstało na terenie Polski 19 takich Kompleksów. Zajmują one łącznie blisko 990 469 ha to jest 13% powierzchni ogólnej lasów państwowych. Kompleksy promocyjne obejmują zarówno obszary o wysokich walorach przyrodniczych, będące pozostałością puszcz np. LKP Lasy Puszczy Białowieskiej, LKP Lasy Puszczy Bukowej i Goleniowskiej, LKP Lasy Oliwsko-Darżlubskie, LKP Lasy Puszczy Kozienickiej, jak i tereny leśne zmienione przez działalność gospodarczą człowieka, do których można zaliczyć m.in. LKP Bory Lubuskie, LKP Bory Tucholskie, LKP Lasy Gostynińsko-Włocławskie, LKP Lasy Beskidu Śląskiego, LKP Lasy Rychtalskie, LKP Lasy Janowskie.
Kompleksy promocyjne odgrywają wiodącą rolę m.in. w zakresie:
- wdrażania i promocji proekologicznej gospodarki leśnej;
- prowadzenia badań naukowych i doświadczalnictwa na potrzeby gospodarki leśnej;
- integrowania gospodarki leśnej i aktywnej ochrony przyrody;
- edukacji przyrodniczo-leśnej społeczeństwa;
- konsultacji społecznych w procesie zarządzania lasami;
- wypracowania modelu uczestnictwa przedstawicieli społeczeństwa w zarządzaniu lasami państwowymi.
Kompleksy promocyjne pełnią zatem rolę obiektów pilotażowych przy wprowadzaniu udoskonalonych zasad oraz metod działań gospodarczych i ochronnych, zanim wprowadzi się je na cały teren zarządzany przez Lasy Państwowe. LKP mają dostarczać informacji, jaki jest koszt podejmowanych przedsięwzięć oraz w jaki sposób gospodarze lasów - leśnicy powinni współpracować z lokalnymi samorządami, środowiskami naukowymi, organizacjami i ruchami ekologicznymi, aby las spełniał wszystkie oczekiwane społeczne funkcje. Wynika to z faktu, że leśnicy zarządzają dobrem ogólnonarodowym. Poza tym LKP prowadzą działalność edukacyjną ukierunkowaną zarówno na doskonalenie kwalifikacji zawodowych leśników, jak też kształtowanie świadomości społecznej m.in. przez przybliżanie społeczeństwu wiedzy o aktualnych zagrożeniach i problemach polskiego leśnictwa oraz stwarzanie możliwości uczestnictwa w opiniowaniu i ocenie prowadzonej gospodarki leśnej
Leśne Kompleksy Promocyjne godzą cele gospodarcze z celami aktywnej ochrony ekosystemów, propagują przyjazne środowisku technologie oraz promują badania naukowe. Mamy ich w PGL Lasy Państwowe już 19. Pierwsze 7 z nich powstało szesnaście lat temu, w grudniu 1994 roku. W każdym LKP stworzono kilka ścieżek edukacyjnych, działają ośrodki edukacji ekologicznej i izby muzealne. Edukacja, choć niezmiernie ważna, jest tylko jednym z elementów działania LKP. Mają one przede wszystkim być, miejscem promocji wielofunkcyjnej gospodarki leśnej, jako elementu zrównoważonego rozwoju. Dla każdego Leśnego Kompleksu Promocyjnego opracowano specjalne zasady hodowlane i ochronne oraz powołano radę społeczno-naukową, która jest organem doradczym i opiniotwórczym dla gospodarujących tam leśników
To nowatorskie rozwiązanie spotkało się z uznaniem leśników i badaczy w całej Europie.
Tekst: Robert Wojnerowicz
Asset Publisher
Asset Publisher
Gospodarka łowiecka
Gospodarka łowiecka
Gospodarka łowiecka w zasięgu terytorialnym Nadleśnictwa Osie prowadzona jest w 5 obwodach łowieckich. Dla każdego obwodu łowieckiego nadleśnictwo zatwierdza roczne plany łowieckie. Dla Ośrodka Hodowli Zwierzyny Dąbrowa roczne plany łowieckie zatwierdza dyrektor Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Toruniu.
Gospodarka łowiecka w zasięgu terytorialnym Nadleśnictwa Osie prowadzona jest w 5 obwodach łowieckich. Dla każdego obwodu łowieckiego nadleśnictwo zatwierdza roczne plany łowieckie. Dla Ośrodka Hodowli Zwierzyny Dąbrowa roczne plany łowieckie zatwierdza dyrektor Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Toruniu.
Koniec zimy i początek wiosny to czas, w którym byki jelenia zrzucają poroże po to, aby w kolejnym roku wyrosło na głowie nowe-bardziej okazałe. Wielkość i kształt poroża świadczy o wieku i sile samca, choć duży wpływ ma tu obfitość i jakość bazy pokarmowej. Jest ono wykorzystywane jako atrybut i oręż w walce o samice w okresie godów ( zwanych u jeleni rykowiskiem). W ten sposób natura daje gwarancję, że tylko zdrowe i najsilniejsze osobniki będą przekazywać swoje geny następnym pokoleniom.
Poroże są to wyrostki kostne na stałych podstawach w postaci guzów zwanych możdżeniami. Po odpadnięciu poroża możdżenie pokrywają się silnie ukrwioną skórą i bardzo szybko narasta tkanka kostna tworząca nowe poroże pokryte skórą zwaną scypułem. Proces ten trwa do 4 m-cy, po czym w pełni wykształcone, zrogowaciałe poroże jest oczyszczane z martwego już scypułu przez wycieranie o krzewy, gałęzie i drzewa. Jest to moment, w którym poroże nabiera charakterystycznej barwy i ujawnia się bardzo ciekawa i zróżnicowana faktura.
Podobny schemat występuje u większości jeleniowatych z małym przesunięciem w czasie. Jako pierwsze poroże zrzucane jest przez łosie (styczeń-luty ) następnie przez jelenie i daniele ( marzec-kwiecień), sarny natomiast zrzucają swoje parostki w okresie późno jesiennym. Jest taka prawidłowość, że osobniki o największym porożu pozbywają się „ciężaru" jako pierwsze, gdyż potrzebują więcej czasu na odbudowę oręża.
Poroże oprócz tego, że jest trofeum myśliwskim, to jest używane do wyrobu rozmaitych ozdób, mebli, żyrandoli i innych przedmiotów cenionych przez koneserów. Dlatego zrzuty są poszukiwanym surowcem i w okresie wiosennym dużo osób próbuje znaleźć poroże spędzając całe dni w lesie. Korzyść materialna jest niczym w porównaniu z satysfakcją ze znalezienia trofeum.
Należy pamiętać, że w trakcie wycieczek do lasy nie wolno wchodzić w uprawy i ostoje zwierzyny oraz miejsca, gdzie prowadzone są prace związane z pozyskaniem drewna.